- Każde słowo musi we właściwy sposób łączyć się z tematem przedstawionym w Biblii.
- Całe Pismo jest potrzebne i może być zrozumiane przez pilne starania i studiowanie.
- Nic z tego, co zostało objawione w Piśmie, nie może zostać zakryte przed tymi, którzy proszą w wierze, bez wahań.
- Aby zrozumieć doktrynę, należy wziąć pod uwagę wszystko w Piśmie na dany temat, który chcemy poznać; pozwól każdemu słowu wywrzeć jego właściwy wpływ; jeśli możesz sformułować swą teorię bez sprzeczności, to nie możesz być w błędzie.
- Pismo musi samo siebie wyjaśniać, gdyż jest swą własną regułą. Jeśli polegam na jakimś ludzkim autorytecie by mi je wyjaśniał, a on zgaduje jego znaczenie, lub pragnie by popierało jego sekciarskie kredo, lub chce wyglądać na mądrego, to jego zgadywanie, pragnienia lub mądrość jest moją regułą, a nie Biblia.
- Jeśli dane słowo jest sensowne tak jak jest napisane i nie sprzeciwia się prostym prawom natury, to należy je przyjąć dosłownie; jeśli nie, to przenośnie.
- Najważniejszą ze wszystkich reguł jest wiara. Musi to być wiara wymagająca ofiary, jeśli zajdzie potrzeba, gotowa jest oddać to, co jest najdroższe, świat i jego wszelkie pożądliwości, charakter, utrzymanie, zawód, przyjaciół, dom, wygody i świeckie zaszczyty. Jeśli którekolwiek z tych przeszkadzałyby naszej wierze w którąkolwiek część Słowa Bożego, ukazałoby to, iż nasza wiara jest daremna. Nie możemy też wierzyć, jeśli tylko jeden z tych motywów kryje się naszych sercach. Musimy wierzyć, że Bóg nie zmieni swego słowa; i możemy mieć ufność, że Ten, który zauważa spadnięcie wróbelka i zliczył włosy na naszej głowie, będzie strzegł tłumaczenia swego słowa, ogrodzi je i powstrzyma tych, którzy ufają Bogu i całkowicie polegają na jego słowie, od zboczenia daleko od prawdy.
Sylvester Bliss, Memoirs of William Miller (1853) s.69.
